Teatr narodowy w Polsce ma swoje początku już w XVIII wieku. Mało kto zdaje sobie sprawę, jak długa i burzliwa jest jego historia. Jego zaczątek zawdzięczamy Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu, który uznany jest za mecenasa początków polskiej kultury – to dzięki niemu powstało wiele ważnych instytucji edukacyjnych i kulturalnych w Polsce. W ten sposób teatr narodowy otrzymał swoje podwaliny w postaci Operalni w Warszawie. Początkowo najpopularniejszym i najczęściej oglądanym gatunkiem była komedia, łącząca elementy komizmu i edukacji. Teatr narodowy odegrał bardzo dużą rolę podczas okresu rozbiorów Polski, przekazując istotne, patriotyczne treści, integrujące Polaków, nierzadko tracących nadzieję w obliczu politycznego wroga. Teatr przestał mieć swoją stałą siedzibę i przenosił się w różne, bezpieczne miejsca, m. in. w Pałacu Radziwiłłowskich, natomiast w 1779 roku teatr narodowy przeniósł się na plac Krasińskich i tam mieścił się przez ponad pół wieku.

W roku 1833 roku otwarto Teatr Wielki, który pełnił rolę głównego teatru, kierowanego przez carskich urzędników aż do 1915 roku. Teatr narodowy nie istniał wtedy sensu stricte, jednak sama sztuka teatralna rozwijała się i przechodziła różne metamorfozy. Burzliwe są jego dzieje w czasie I i II wojny światowej. Liczne podpalenia i pożary, których tragicznym przypieczętowaniem było doszczętne spalenie w 1939 roku. Dopiero w 1949 roku doszło do jego odbudowania i nastały czasy realnego socjalizmu. Historia drugiej połowy XX wieku to wiele wrogi działań wobec kulturalnych wydarzeń, szczególnie tych związanych z patriotyzmem, duchem polskości, krzewieniem i przypominaniem tradycji. W 1985 roku teatr narodowy spłonął ponownie, aby rozpocząć kolejną historię już w nowym ustroju, po odbudowie, a więc w 1996 roku.

Współcześnie teatr narodowy jest jednym z wiodących teatrów w Polsce. Jego działalność, kierowana od 2003 roku przez Jana Englerta, otwarta jest przede wszystkim na poszerzenie grupy odbiorców, a co za tym idzie – duże zróżnicowanie oferty kulturalnej, także o międzynarodowe wydarzenia. Teatr dysponuje trzema scenami. Pierwsza, największa z nich to scena im. Bogusławskiego („ojca” teatru polskiego) – jest to scena bardzo bogato wyposażona, która umożliwia wykonania złożone, skomplikowane technicznie i wymagające dużego zaplecza zarówno na samej scenie, jaki dookoła niej. Na Sali Bogusławskiego mieści się prawie 600 widzów. Dwie mniejsze sceny – przy Wierzbowej i Studio charakteryzuje niepowtarzalna, kameralna atmosfera i równie nowoczesne wyposażenie. W 2015 roku teatr będzie obchodził 250-lecie działalności – ten ważny dla instytucji rok z pewnością będzie obfitował w ważne dla środowiska dramatycznego spektakle.

W warszawskim Teatrze Narodowym grają takie aktorskie sławy jak Janusz Gajos, Zbigniew Zamachowski, Jan Englert, Danuta Stenka, Małgorzata Kożuchowska i wielu innych. Budynek położony przy Placu Teatralnym w Warszawie, połączony z Operą Narodową, to miejsce które trzeba odwiedzić przy kompleksowym zwiedzaniu Stolicy. Jest to również niewątpliwie ważne miejsce na mapie zagranicznych turystów oraz ważnych osobistości, odwiedzających Pałac Prezydencki.