Helena Bonham Carter to pochodząca z Londynu brytyjska aktorka. Ma arystokratyczne pochodzenie, a jej rodzina zapisała się w historii kraju – pradziadek aktorki, lord Herbert Henry Asquith, był premierem Wielkiej Brytanii. Jej kariera aktorska rozpoczęła się bardzo wcześnie, a pośpiech był motywowany głównie chęcią szybkiego usamodzielnienia się. Już jedna z pierwszych ról Heleny Bonham Carter, główna rola kobieca w ekranizacji Pokoju z Widokiem, przysporzyła jej świetnych recenzji i światowej popularności. Kolejne propozycje umacniały pozycję młodej aktorki w branży filmowej. Kolejną szczególnie chwaloną jej rolą była rola Ofelii w ekranizacji wyreżyserowanej przez Mela Gibsona w 1990 roku. Tą kreacją aktorka udowodniła, że ma wyjątkowy talent do odgrywania postaci skomplikowanych, pozostających na skraju obłędu lub sprawiających takie właśnie wrażenie.

Pierwsza dama ekstrawagancji

Zarówno eteryczna, delikatna uroda, jak też powszechnie znane pochodzenie aktorki niemal zaszufladkowały ją w kategorii delikatnych, dziewiętnastowiecznych dam. Dopiero długoletni związek z ekscentrycznym reżyserem, Timem Burtonem, dał aktorce okazję do przedstawienia ogromu posiadanego talentu oraz własnych skłonności do ekstrawagancji. Partner życiowy obsadzał ją w kolejnych tworzonych przez siebie dziełach, co zapełniło filmografię aktorki w postaci niezwykłe, barwne i wyraziste. Jako że ulubionym aktorem Burtona był i jest Johnny Depp, to z nim Helena Bonham Carter stworzyła wiele błyskotliwych, uwielbianych przez widzów duetów aktorskich. Do specyficznego emploi aktorki dołączyła także kreacja, jaką zaproponował jej Kenneth Branagh: w jego filmie z 1994 roku odegrała rolę narzeczonej doktora Frankensteina. Twórcza swoboda i fantazja wydają się być naturalnymi cechami usposobienia aktorki, co poświadcza przede wszystkim jej prezencja, dobór i komponowanie strojów, w jakich pokazuje się publicznie. Niepowtarzalny styl aktorki, noszący znamiona steampunku i nawiązań do mody wiktoriańskiej, przyprawionej szczyptą ekstrawagancji, również zjednuje jej sympatyków, którzy uwielbiają oryginalność swojej idolki.

Choć fani pokochali Helenę Bonham Carter za kreacje postaci zupełnie nietuzinkowych i zapadających w pamięć, nominacje do poważnych nagród filmowych aktorka dostaje za role bardziej zachowawcze i klasyczne. Pierwsze zaszczytne wyróżnienie w postaci nominacji do Oskara spotkało ją po odegraniu głównej roli w dramacie Miłość i Śmierć w Wenecji z 1997 roku. Kolejna tego rodzaju nominacja i pomniejsze nagrody spotkały ją po sportretowaniu Elżbiety Bowes-Lyon, matki królowej Elżbiety II, w filmie opowiadającym o angielskim królu Jerzym VI. Dobrym podsumowaniem dla aktorki było więc przyznanie jej przez królową Orderu Imperium Brytyjskiego – w uznaniu zasług dokonanych dzięki aktorskiemu talentowi na polu kultury. W ubiegłym roku aktorka pojawiła się w najnowszej ekranizacji baśni o Kopciuszku, wcielając się w rolę Wróżki – przełamała tym samym tendencję grywania czarnych bohaterów w filmach o charakterze bajkowym czy fantastycznym.