Ingmar Bergman to wybitny szwedzki reżyser filmowy. Ernst Ingmar Bergman urodził się w roku 1918 w Uppsali, zmarł w roku 2007 w Faro. Był nie tylko reżyserem, ale także scenarzystą i producentem filmowym. Związany był nie tylko z filmem, ale także z teatrem. Współpracował z teatrami w Sztokholmie, Goteborgu, Malmo, Monachium. Zrealizował między innymi w roku 1980 przedstawienie „Iwona księżniczka Burgdunda” do utworu napisanego przez Witolda Gombrowicza pod tym samym tytułem.
Działalność filmową Ingmar Bergman rozpoczął w roku 1944 pisząc scenariusz do „Szaleństwa”. Już rok później wyreżyserował swój pierwszy film zatytułowany „Kryzys”. Już jego pierwsze filmy („Więzienie”, „Wakacje z Moniką”, „Wieczór kuglarzy”) były dramatami psychologicznymi. Takie dzieła tworzył do końca swej pracy jako reżyser.
Pierwszym krokiem do międzynarodowej kariery stał się nakręcony w roku 1955 film „Uśmiech nocy”. Była to komedia romantyczna z wplecionymi wątkami dramatycznymi. W roku 1955 nakręcił kolejny film zatytułowany „Siódma pieczęć”. Akcja filmu rozgrywa się w okresie średniowiecza w Szwecji. Film otrzymał wiele nagród na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes, w tym nominację do Złotej Palmy. Film zdobył nie tylko uznanie krytyków, ale także i widzów, a reżyser uznany za światową gwiazdę kina. Kolejne filmy tylko utwierdziły krytyków i publiczność w tej opinii. Równie dużą popularnością wśród widzów cieszył się kolejny film Bergmana nakręcony w roku 1957. Film nosił tytuł „Tam, gdzie rosną poziomki”. W kolejnych filmach reżyser skupił się głównie nad problemem istnienia Boga i na ludzkiej samotności. Te późniejsze dzieła cieszyły się uznaniem krytyków, ale nie zdobyły popularności wśród widzów. Jednym z filmów, w których reżyser porusza kwestię istnienia Boga jest nakręcony w roku 1963 film „Milczenie”. Już pod koniec swej kariery Ingmar Bergman kręci film zatytułowany „Fanny i Aleksander”. Film ten uważany jest za ostateczne zamknięcie reżyserskiego okresu w życiu Ingmara Bergmana. Film, który powstał w roku 1983 zawierał wiele wątków zaczerpniętych z biografii reżysera. Ostatnim dziełem Bergmana jest nakręcony w roku 2003 film „Sarabanda”. Był to film telewizyjny. Ingmar Bergman nie tylko wyreżyserował ten film, ale napisał także do niego scenariusz. Reżyser jest autorem dwóch swoich autobiografii. Pierwsza, „Laterna magica” ukazała się na rynku w roku 1988, druga nosiła tytuł „Wizerunki – moje życie na planie” i ukazała się w roku 2003.
Ingmar Bergman należy do wielokrotnie nagradzanych reżyserów filmowych. Jego filmy nominowane były do Złotych Lwów (nagroda na festiwalu w Wenecji), do Złotej Palmy, Złotego Niedźwiedzia i do Oscara. W roku 1997 jego film „Jesienna sonata” otrzymał Złoty Glob, a film „Fanny i Aleksander” został uhonorowany Cesarem. W wielu filmach przez niego wyreżyserowanych główne role kobiece zagrała norweska aktorka Liv Ullmann. Z kolei główne role męskie Ingmar Bergmann bardzo często powierzał szwedzkiemu aktorowi Maxowi von Sydov.
